Koncert symfoniczny

Opis

„Wielka muzyka musi i płynąć z serca. Kompozycja stworzona tylko techniką i rozumem nie jest warta więcej niż papier, na którym została zapisana…” pisał Maurice Ravel.  Słowa francuskiego kompozytora znajdują odzwierciedlenie w obu zapowiadanych utworach, będących owocem harmonijnego zespolenia talentu i uczuć każdego z ich twórców.

Koncert fortepianowy G-dur (1931) Maurice Ravela (1875 – 1937) – to drugi, obok Koncertu D- dur na lewą rękę, utwór tego gatunku w skarbnicy twórczej kompozytora. Przejrzystą formę Koncertu G – dur wypełnia muzyka lekka i subtelna, a jednocześnie bogata kolorystycznie i tętniąca życiem.  I część Allegramante jest pełna wirtuozerii  – zarówno w partii fortepianu, jak i orkiestry.  Liryzm dominuje w części drugiej Adagio assai –  w przepięknych kantylenach fletu i fortepianu. Finałowe Presto jest pełne temperamentu, z rytmami nawiązującymi do jazzu.

Urok Ameryki widzianej oczami Antonina Dvořáka (1841 – 1904) –  jednego z największych symfoników doby romantyzmu  – odkryjemy słuchając IX Symfonia e – moll „Z Nowego świata” (1892). Utwór powstał podczas pobytu kompozytora w Nowym Jorku. Był to czas nie tylko wielu sukcesów i zaszczytów Dvořáka w „nowym świecie”, ale także wielkiej tęsknoty czeskiego kompozytora za ojczyzną, Mimo, iż można wyczuć w utworze wpływy Ameryki, to jak pisał  Dvořák: „ jest to i zawsze będzie czeska muzyka”, nie tylko z powodu czeskiego rodowodu  melodii  (część III  –  Scherzo. Molto vivace i IV – Allegro con fuoco), ale także z powodu języka twórczego kompozytora, którego cechą była niezwykła zdolność do syntezy stylów. Symfonia zachwyca również ogromną skalą emocji – od dramatycznych po radość, i cudowny liryzm płynący z melodii intonowanej przez rożek  angielski w II części –   Largo.